श्रीमद भागवत गीता shreemad bhagwat Gita gyan (१)

श्रीमद्भाग्वत गीता अनुसार भक्तहरु तथा साधकहरु चार प्रकारका रहेकाछन्

(क) अर्थार्थीः- वेद मन्त्रद्बारा भौतिक सुख तथा धन लाभको लागि अनुष्ठान गर्ने।

(ख) आर्तः-वेद मन्त्र द्बारा संकट निवारणको लागि अनुष्ठान गर्ने।

(ग) जिज्ञासुः- परमात्माको विषयमा जानकारी प्राप्त गर्ने इच्छाले ज्ञान ग्रहण गरेर वेदको आधारमा ज्ञानवान भएर वक्ता बन्ने।

(घ) ज्ञानीः- मनुष्य जीवन केवल परमात्मा प्राप्तिको लागि मात्र हो र परमात्मा प्राप्ति पनि केवल एक सर्वशक्तिमान परमात्माको साधना अनन्य मनबाट गरेर मात्र हुन्छ भन्ने बुझेको।

चतुर्विधाः भजन्ते माम् जनाः सुकृतिनः अर्जुन आर्तः जिज्ञासुः अर्थार्थी ज्ञानी च भारतर्षभ।।गीता।।७।।१६।।

(भारतर्षभ अर्जुन) हे भरत वंशमा श्रेष्ठ अर्जुन (सुकृतिनः) उत्तम कर्म गर्नेहरुले (अर्थार्थी) वेद मन्त्रद्बारा धन लाभको लागि अनुष्ठान गर्नेलाई अर्थार्थी (आर्तः) वेद मन्त्र द्बारा संकट निवारणको लागि अनुष्ठान गर्नेलाई आर्त (जिज्ञासुः) परमात्माको विषयमा जानकारी प्राप्त गर्ने इच्छाले ज्ञान ग्रहण गरेर वेदको आधारमा ज्ञानवान भएर वक्ता बन्नेलाई जिज्ञासु (च) र (ज्ञानी) जसलाई यो ज्ञान भयो कि मनुष्य जीवन केवल परमात्मा प्राप्तिको लागि मात्र हो। परमात्मा प्राप्ति पनि केवल एक सर्वशक्तिमान परमात्माको साधना अनन्य मनबाट गरेर मात्र हुन्छ उसलाई ज्ञानी भनिन्छ यसरि (चतुर्विधाः) चार प्रकारका (जनाः) भक्तजन (माम्) मलाई (भजन्ते) पूजा गर्दछन्।

(च) तेषाम् ज्ञानी नित्ययुक्तः एकभक्तिः विशिष्यते प्रियः हि ज्ञानिनः अत्यर्थम् अहम् सः मम प्रियः।।गीता।।७।।१७।।

(तेषाम्) उनिहरुमा (नित्ययुक्तः) नित्यरुपमा (एकभक्तिः) एक परमात्माको भक्तिवाला (ज्ञानी) विद्धान (विशिष्यते) अति उत्तम हो (हि) किनकि (ज्ञानिनः) ज्ञानिको लागि (अहम्) म (अत्यर्थम्) अत्यन्त (प्रियः) प्रिय हु (च) र (सः) त्यो ज्ञानी (माम) मेरो अत्यन्त (प्रियः) प्रिय हो।

(छ) ये यथा माम् प्रपद्यन्ते तान् तथा एव भजामि अहम् मम् वर्त्म अनुवर्तन्ते मनुष्याः पार्थ सर्वशः।।गिता/4/11।।

(पार्थ) हे अर्जुन! (ये) जुन भक्तले (माम्) मलाई (यथा) जुन प्रकारबाट (प्रपद्यन्ते) पूजा गर्दछन् (अहम्) म पनि (तान्) उसलाई (तथा) त्यसै प्रकारबाट (भजामि) उसको पूरा ध्यान राख्दछु (एव) वास्तवमा (मनुष्याः) मनुष्यहरुले (सर्वशः) सबै प्रकारबाट (मम्) मेरो नै (वत्र्म) व्यवहारको (अनुवर्तन्ते) अनुसरण गर्दछन्।

2. संत रामपालजिको शरणमा मुख्यतः दुई प्रकारबाट नामदिक्षा लिन भक्तहरु आउने गर्दछन:

(क) पिढित तथा अवसरवादि:- मानिसमा मुख्य तीन ताप- दैहिक, देविक र भौतिक हुने गर्छन। जस्मा भूत-प्रेतको समस्या, बद्दुआ/श्राप, नजर लाग्नु, पितृ बाधा, कुनै देवि-देवताको प्रकोप, टुना-टाना तथा काला जादूबाट शारिरिक, भौतिक, मानसिक, धार्मिक रुपबाट पिढित आत्माहरु पर्दछन्। उनिहरुले ज्ञान बुझेका हुदैनन् केवल आफ्नो समस्या समाधान तथा पिढाबाट मुक्तिको लागि मात्र दिक्षा लिन्छन्। यस वर्गमा पनि कसैले पिढा मुक्ति पछि ज्ञान बुझेर तन, मन, वचनबाट समर्पित भई भक्ति गर्दछन्, कसैले स्वार्थ पुर्ति पछि छाडिदिन्छन् र कसैले देखावटिको लागि मात्र भक्ति गरेको ढ्वाङ्ग गर्दछन्।

(ख) ज्ञानिः- परमात्मा तथा मोक्ष प्राप्तिको तडफ भएका पुण्यात्माहरुले संत रामपालजिले लेख्नु भएको ज्ञान गंगा पुस्तक पढि ज्ञानलाई बुझेर आफ्नो आत्मा कल्याणको लागि नाम दान (दिक्षा) लिई तन, मन, वचनबाट समर्पित भई भक्ति गर्दछन्।

3. कविर वाणी:-

"पहले बोधू कोली चमारा, पीछे जाए राजदरबारा। 

फिर बोधू पंडित काजी, फिर जाए सकल संसारा।।"

जबलग नाता जगतका तबलग भक्ति न होय ।

नाता तोडे हरि भजे भक्त कहावै सोय।।

कबीर, जिन हरि जैसा सुमरिया, ताको तैसा लाभ।

ओसाँ प्यास न भागई, जबलग धसै न आब।।

कबीर, सुमिरन की सुधि यों करो, जैसे दाम कंगाल।

कहै कबीर विसरै नहीं, पल पल लेत संभाल।।

कबीर, जबलग भक्ति सहकामना, तब लगि निष्फल सेव।

कहै कबीर वे क्यों मिलै, निष्कामी निज देव।।

सदगुरुदेव संत रामपालजी महाराजले प्रदान गर्नु भएको अनमोल रत्न

“ज्ञान गंगा” पुस्तक http://www.jagatgururampalji.org/click.php?id=106 र गीता तेरा ज्ञान अमृत http://www.jagatgururampalji.org/click.php?id=1

आध्यात्म ज्ञान बिना मनुष्यको जीवन अधुरो छ !!!!!!

यदि कसै संग अरबौं-खरबौं को सम्पत्ति भए पनि उसले आफ्नो जीवनमा कुनै न कुनै चिजको कमी महसूस गर्दछ। त्यसको पूर्तिको लागि मनुष्य पर्यटक स्थलहरुमा जाँदछ। त्यस समय उसलाई केहि राम्रो लाग्दछ तर त्यसबाट उसको पूरा जीवन राम्रो हुन सक्दैन, न यसबाट आत्म कल्याण नै हुन सक्दछ। दुई-तीन दिन पश्चात् पुनः त्यही दिनचर्या प्रारम्भ हुन्छ। त्यो कमी परमात्माको भक्तिको हो। यसको पूर्तिको लागि विश्वका धार्मिक मानवहरुले आ-आफ्नो परंपरागत साधना गर्दछन्।

यदि त्यो साधकको त्यो साधना शास्त्र अनुकूल भए त लाभ हुनेछ। यदि शास्त्रविधिलाई त्यागेर मनमाना आचरण अर्थात् मनमानी साधना गरेको भए गीता अध्याय 16 श्लोक 23-24 को अनुसार व्यर्थ छ। न साधकलाई सुख प्राप्त हुन्छ, न सिद्धि प्राप्त हुन्छ, न परम गति प्राप्त हुन्छ अर्थात् व्यर्थ साधना हो। केही श्रद्धालु कुनै गुरूबाट दीक्षा लिएर भक्ति गर्दछन्। यदि गुरू पूर्ण भए लाभ हुन्छ, नभए त्यो साधना पनि व्यर्थ छ।

तपाईहरुले यस पुस्तक ’’गीता तेरा ज्ञान अमृत’’ मा बुझ्नुहुनेछ कि

प्रमाणित शास्त्र कुन हो, जस अनुसार साधना गर्नुपर्छ? 

शास्त्रविधि अनुसार साधना कुन हो? त्यो साधना गर्ने विधि कस्तो छ? कुन महात्माबाट प्राप्त हुन्छ? 

पूर्ण गुरूको पहिचान के हो? यी सबै तपाईहरुले यस पुस्तकमा पढ्नु हुनेछ।

यो पुस्तकले विश्वका मानवहरुलाई एक गर्नेछ, जुन धर्महरूमा बाँढिएर आपसमा लड़ाई-झगडा गरेर मरिरहेका छन्। गीता शास्त्र कुनै धर्म विशेषको होईन। यो त मानव कल्याणको लागि त्यो समयमा प्रदान गरिएको थियो जतिबेला कुनै धर्म थिएन, केवल ’’मानव’’ धर्म मात्र थियो। मेरो नारा छ:-

जीव हाम्रो जाति हो, मानव धर्म हाम्रो।

हिन्दु, मुस्लिम, सिक्ख, ईसाई, धर्म छैन भिन्न।।

जस्तैः बाबा नानकजीको जन्म पवित्रा हिन्दू धर्ममा श्री कालूराम मेहताको घर खत्रि (अरोड़ा) कुलमा भएको थियो। श्री ब्रजलाल पांडेबाट श्री नानक देवजीले गीताको ज्ञान सम्झे र उनीद्वारा बताईएको भक्ति गरिरहेका थिए। श्री विष्णु तथा श्री शंकरजीको पूजा गर्दथे। अन्य सबै देवहरुको पनि भक्ति गर्दथे जुन हिन्दू धर्ममा वर्तमानमा चलिरहेको छ। श्री नानकजी सुल्तानपुर शहर जुन हाल पाकिस्तानमा छ, त्यहाको नवाबको मोदीखानामा नोकरी गर्दथे। शहरबाट लगभग आधा-एक कि.मी. टाढा बेई नदी बग्दथ्यो। प्रतिदिन श्री नानक देव साहेबजी त्यो दरियामा स्नान गर्न जाने गर्दथे। परमात्मा राम्रो आत्मा जुन दृढ़ भक्त हुन्छन, उनलाई भेट्दछन। अधिक प्रमाण तपाईले यसै पुस्तकमा पढ्नुहुनेछ।

त्यही विधान अनुसार परमात्माले श्री नानक देव साहेबजीलाई भेटे। उनलाई तत्वज्ञान बताए। सत्य साधना जुन शास्त्रनुकूल छ, त्यसको ज्ञान गराए। श्रीनानक देवजीको सन्तुष्टिको लागि उनलाई आफुसंग माथि आफ्नो शाश्वत् स्थान अर्थात् सच्चखण्डमा लिएर गए। सर्व ब्रह्माण्डको भ्रमण गराएर यथार्थ भक्ति विधि बताएर “सनातन भक्ति” को पुनः स्थापित गर्ने आदेश दिए। तीन दिन पश्चात् श्री नानकजी लाई वापिस जमीनमा छोड़िदिए। त्यस पश्चात् श्री नानकजीले हिन्दू धर्ममा चलिरहेको मनमाना आचरण बंद गरेर गीता शास्त्र अनुसार साधनाको प्रचार गरेर यथार्थ भक्तिको प्रचार गरे।

परमात्माको सत्य साधना गर्नको लागि सर्वप्रथम ’’गुरू’’ हुनु अति अनिवार्य छ। यसैको पालना गर्दै श्री नानकजीले “शिष्य’’ बनाउन शुरू गरे, स्वयं उनी गुरू पदमा विराजमान थिए। श्री नानकजीको शिष्यहरुलाई पंजाबी भाषामा सिक्ख भनिन्छ। जुन कारणबाट उनको अलग पहिचान भयो र वर्तमानमा उनै अनुयाईहरको समूहले धर्मको रूप लिए। हिन्दू तथा सिक्ख आपसमा धर्मको नाममा लड़ेर मर्छन्, यो विवेकको कमी हो।

विवेचन:- भक्ति कुनै पनि गर, त्यस्को लागि गुरू बनाउनु आवश्यक छ। गुरू पनि त्यस्तो गुरू हुन जस्ले आफ्नो मुख कमलबाट तत्वज्ञान तथा साधना विधि बताउन्। हिन्दुमा अधिकांश बिना गुरूको नै आफ्नो परंपरागत साधना गर्दछन्। यहि बिग्रेको रूपको श्री नानकजीले परमात्माबाट प्राप्त ज्ञानबाट ठीक गरेका थिए। वर्तमानमा सिक्खमा पनि त्यस्तो गुरूको अभाव छ। सूक्ष्म वेदमा भनिएको छ (सूक्ष्म वेद के हो, तपाईले यस पुस्तकबाट जान्नुहुनेछ) कि:-

राम-कृष्ण से कौन बड़ा, उन्होंने ने भी गुरू कीन्ह। 

तीन लोक के वे धनी, गुरू आगे आधीन।।

भावार्थ:- जुन हिन्दू श्रद्धालु बिना गुरूको मनमाना आचरण गर्दछन्, उनिहरुलाई भनिएको छ कि तपाईले श्री राम तथा श्री कृष्णजी भन्दा ठुलो त कसैलाई पनि मान्नुहुन्न। ती तीन लोकका धनी अर्थात् मालिक भएर पनि गुरू धारण गरेर भक्ति गर्ने गर्दथे तथा आ-आफ्नो गुरूदेवको चरणमा दण्डवत् प्रणाम गर्ने गर्दथे। तपाईको के औकात छ, तपाई बिना गुरू भक्ति गरेर कल्याण चाहनुहुन्छ। 

सूक्ष्मवेदमा फेरि भनिएकोछ:-

कबीर, गुरु बिन माला फरते, गुरु बिन देते दान। 

गुरु बिन दोनो निष्फल हैं भावै पूछो वेद पुराण।।

यस पुस्तकमा तपाईलाई अरु पनि अनेक भक्तिको यथार्थ ज्ञान तथा साधनाको ज्ञान हुनेछ। म आशा गर्छु कि यो पुस्तकले मानव कल्याण गर्नेछ। मेरो परमेश्वरलाई विनय छ कि हे परमात्मा! म दासको यस प्रयत्नलाई सफल गर्नुहोला। सबै प्राणी तपाईको बच्चा हुन, तपाईको आत्मा हुन। यीनिहरुले यथार्थ भक्ति मार्ग बुझुन् र सबै मानवले आफ्नो जीवन धन्य बनाउन। विश्वमा शान्ति होस।

दिनः– 08/09/2012 

लेखकः-संत रामपाल दास महाराज

सतलोक आश्रम बरवाला, हरियाणा (भारत)।

पुस्तक डाउनलोड गरेर अवश्य पढ्नुहोला। राम राम।। सत साहेब।। जय बन्दिछोढकी।।http://www.jagatgururampalji.org/click.php?id=1